Ανέκαθεν οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί όπως και τα παιδιά, ωστόσο έτειναν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο στην πράξη της διδασκαλίας και η αντιμετώπισή τους κρινόταν με βάση τη χρονολογική τους ηλικία και το αντίστοιχο αναπτυξιακό τους επίπεδο. Η πράξη της διδασκαλίας βασιζόταν στην εκπλήρωση στόχων και κριτηρίων που αποτελούσαν επιταγές των αναλυτικών προγραμμάτων με κυρίαρχη μέθοδο τη δασκαλοκεντρική, που στόχευε στη μονόπλευρη μετάδοση γνώσεων μέσω ενός δασκάλου αυθεντία και όχι στην κατάκτησή τους από τον μαθητή. Πού βασιζόταν η διδασκαλία στο παρελθόν; Συνεπώς, η διδασκαλία βασιζόταν στις ομοιότητες των μαθητών, παρείχε κοινές για όλους στρατηγικές, έθετε τους ίδιους στόχους […]
